24 maja obchodzimy Światowy Dzień Schizofrenii. Jest to dobra okazja, aby bliżej przyjrzeć się temu zaburzeniu psychicznemu, które wciąż obciążone jest wieloma błędnymi przekonaniami i stygmatyzacją osób, które na nie cierpią. W poniższym artykule, przedstawimy 5 faktów o schizofrenii.
Obraz kliniczny
Schizofrenia należy do zaburzeń z grupy psychoz (zaburzeń psychotycznych). W przebiegu choroby występują objawy pozytywne takie jak urojenia i halucynacje oraz negatywne – m.in. spowolnienie psychoruchowe, anhedonia (niemożność doświadczania pozytywnych emocji), bierność i apatia. Obraz schizofrenii różni się w zależności od jej rodzaju – wyróżnia się kilka postaci schizofrenii m.in. katatoniczną (z dominacją zaburzeń ruchu – nadmiernego pobudzenia lub znieruchomienia i zastygnięcia), paranoidalną (najczęściej rozpoznawana postać z przewagą urojeń) czy rezydualną (z przewagą objawów negatywnych oraz upośledzeniem kontaktów niewerbalnych)
Przyczyny
Przyczyny rozwoju choroby były i wciąż są przedmiotem wielu badań. Uważa się, że schizofrenia jest w dużej mierze zdeterminowana czynnikami genetycznymi, a dokładniej współdziałaniem kilku genów (jest to więc choroba poligenetyczna). Osoba o określonym zestawie genów jest podatna na rozwój schizofrenii, jednak jej rozwój zależy od współdziałania wielu czynników środowiskowych (np. wychowanie), psychologicznych (np. silny stres), społecznych.
Rozpowszechnienie
Schizofrenia dotyka około 1% populacji. Ryzyko zachorowania jest takie samo dla kobiet i mężczyzn. Choroba rozpoczyna się zazwyczaj przed 30 rokiem życia, a jej początek może być nagły lub powolny. W pierwszym przypadku objawy pojawiają się i rozwijają w kilka dni, co zazwyczaj budzi niepokój najbliższego otoczenia, rodziny dotkniętej chorobą. Gdy schizofrenia rozwija się powoli z niskim nasileniem (miesiącami, latami) otoczenie może tłumaczyć objawy chorego gorszym samopoczuciem, stresem, traumatycznym wydarzeniem.
Początek choroby
Osoba u której rozwija się schizofrenia stopniowo wycofuje się z kontaktów społecznych. Ktoś kto kiedy był towarzyski może unikać wyjść ze znajomymi, spędzania czasu z rodziną i dążyć do samotności i izolacji. W jej zachowaniu widać rosnącą obojętność dotyczącą spraw codziennych, rodzinnych. Zmiany widać również w wypowiedziach, które stają się „dziwne” i nieadekwatne do sytuacji.
Leczenie
Leczenie schizofrenii daje najlepsze efekty przy łączeniu oddziaływań farmakoterapeutycznych i psychoterapeutycznych. Farmakoterapia polega na stosowaniu leków przeciwpsychotycznych tzw. neuroleptyków. Czasami włącza się pomocniczo leki uspokajające, nasenne lub antydepresyjne. Psychoterapia jest ważną częścią leczenia, dzięki któremu pacjenci mogą nauczyć się lepiej radzić sobie z doświadczanymi emocjami. Istotnym elementem jest także psychoedukacja.
Niezmiennie, zapraszamy do kontaku z nami pod numerem telefonu 573 921 771 lub adresem [email protected].
