Do niedawna uważano, że agorafobia to rodzaj fobii polegający na lęku przed przebywaniem na otwartej przestrzeni. Nie było jednak wiadomo, co dokładnie wyzwala tą silną emocje u osób doświadczających agorafobii. Obecnie wciąż pozostaje wiele znaków zapytania co do genezy tego zaburzenia, jednak wiemy o nim znacznie więcej.
Fobie (w tym także agorafobia), są rodzajem zaburzeń klasyfikowanych do grupy zaburzeń lękowych (ICD-10), które objawiają się silnym lękiem przed określonym bodźcem - może być nim przedmiot, sytuacja, pomieszczenie, zwierzę czy np. zjawisko. Natomiast osoby zmagające się z fobią, usilnie dążą do uniknięcia kontaktu z takim właśnie bodźcem, co może istotnie wpływać na jakość ich życia.
Odczucie lęku pojawia się natychmiastowo w momencie kontaktu z danym obiektem i mija wraz z ustaniem zagrożenia (kiedy bodziec znika). Co ważne, jest ono nieadekwatne i nieproporcjonalne do zagrożenia, co oznacza, że w rzeczywistości obiekt lęku, raczej nie jest aż tak groźny, jak przeżywa go dana osoba.
Określona fobia wiąże się także z reakcjami somatycznymi takimi jak m.in:
- przyspieszony i spłycony oddech
- wzrost tętna
- pocenie się
- ból brzucha, ucisk w żołądku
- ból i zawroty głowy
- nudności
Agorafobia, to jak pisaliśmy we wstępie, jeden z rodzajów fobii, której głównym objawem jest lęk przed znalezieniem się w sytuacji lub w miejscu, z którego ucieczka jest trudna bądź niemożliwa. Osoby zmagające się z agorafobią, boją się również, że nikt nie udzieli im pomocy w sytuacji, kiedy ich zdrowie lub życie (w ich odbiorze) będzie zagrożone lub kiedy dostaną ataku paniki. Z też tego powodu najczęściej unikają dużych skupisk ludzi (koncertów, zatłoczonych ulic, centrów handlowych), transportu publicznego, długich kolejek oraz wszelkich nieznanych im miejsc.
Lęk osób dotknietych agorafobią, może być na tyle silny, że uniemożliwia im wyjście z domu. Zdarza się, że osoby takie decydują się opuścić dom tylko w towarzystwie bliskiej, zaufanej osoby.
Wśród przyczyn agorafobii wymienia się: czynniki genetyczne (dziedziczenie), doświadczenie traumy (np. wypadku, katastrofy), czynniki psychologiczne (indywidualna wrażliwość, wytrzymałość), doświadczenie przemocy czy uzależnienia.
Jak radzić sobie z agorafobią?
Najczęściej zalecanym oddziaływaniem, jest podjęcie psychoterapii poznawczo - behawioralnej (CBT). Jeśli natomiast objawy są na tyle silne, że utrudniają normalne funkcjonowanie, psychoterapeuta może zalecić konsultacje z psychiatrą, w celu wprowadzenia dodatkowego leczenia farmakologicznego.
W Centrum Sensum, staramy się kształtować usługi w taki sposób, aby dostęp do nich był jak najłatwiejszy, a dobro osoby z nich korzystającej, najważniejsze. Biorąc zatem pod uwagę utrudnienia związane z terapią przeprowadzaną w naszych placówkach, uruchomiliśmy także możliwość całkowitej terapii w postaci online.
Zapraszamy po szczegóły pod numerem telefonu 573 921 771 lub pod adresem [email protected]
