25 listopada ustanowiono Międzynarodowym Dniem Eliminacji Przemocy wobec Kobiet. Przy jego okazji, warto porozmawiać o przemocy domowej doświadczanej nie tylko przez kobiety, ale również przez mężczyzn.
Przemoc domowa to każde zachowanie, polegające na wykorzystaniu swojej przewagi w kontakcie z bliską osobą. Z tego powodu, za przejaw przemocy domowej, możemy uznać:
- przemoc fizyczną
- przemoc psychiczną (szantaże emocjonalne, manipulacje)
- przemoc ekonomiczną (kontrola i ograniczanie środków finansowych)
- przemoc seksualną (wymuszanie stosunku, naruszanie granic drugiej osoby)
Doświadczanie regularnej przemocy znacznie wpływa na codzienne funkcjonowanie ofiary. Naraża ją na doznawanie długotrwałego, często niewspółmiernego do sytuacji stresu, zaburzeń nastroju, napadów lękowych czy izolacji społecznej.
Niepokojącą postawą charakterystyczną dla ofiar przemocy jest tzw. syndrom sztokholmski – polega on na silnej identyfikacji ofiary ze sprawcą i jednoczesnym odczuwaniu współczucia i solidarności z nim. Objawia się m.in.:
- usprawiedliwianiem jego czynów
- chronieniem go przed konsekwencjami lub społeczną oceną
- odczuwaniem empatii i zrozumienia dla jego agresywnych reakcji
Ofiary przemocy domowej równie często wykazują objawy tzw. stresu pourazowego (PTSD) – dotyczy on około 25% ofiar traumatycznych doświadczeń i obejmuje takie objawy, jak m.in.:
- ponowne przeżywanie traumy (w postaci koszmarów sennych, halucynacji, tzw. flashbacków)
- zaburzenia snu
- drażliwość emocjonalna
- problemy z koncentracją
- poczucie ogólnego zagubienia i zdezorientowania
W obu przypadkach, ofiary przemocy często odmawiają przyjęcia pomocy psychologicznej, zdarza się również, że nie są one skłonne do odejścia od sprawcy z obawy przed jego reakcją.
Jeżeli doświadczasz jakiejkolwiek formy przemocy – zgłoś się po pomoc!
